Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
potępić — dk VIa, potępićpię, potępićpisz, potępićtęp, potępićpił, potępićpiony potępiać ndk I, potępićam, potępićasz, potępićają, potępićaj, potępićał, potępićany 1. «uznać coś za złe, ocenić negatywnie, uznać kogoś winnym czegoś; zganić, napiętnować»… … Słownik języka polskiego
potępić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o wielu ostrych przedmiotach: ulec stępieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potępiły się wszystkie noże. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potępiać – potępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}w czambuł {{/stl 13}}{{stl 7}} potępić kategorycznie; wszystko lub wszystkich bez wyjątku; w całości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potępiano w czambuł wszelkie przejawy indywidualizmu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potępiać — → potępić … Słownik języka polskiego
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
czambuł — m IV, D. u, Ms. czambułule; lm M. y «dawny zbrojny oddział tatarski» w czambuł «ogólnie, w całości, bez wyjątku» Potępić wszystkich w czambuł. ‹ukr. z tur.› … Słownik języka polskiego
napiętnować — dk IV, napiętnowaćnuję, napiętnowaćnujesz, napiętnowaćnuj, napiętnowaćował, napiętnowaćowany 1. «uznać coś za zło, za hańbę, ostro potępić kogoś lub coś (zwykle wobec opinii ogółu, środowiska)» Napiętnować kogoś publicznie. Napiętnować czyjeś… … Słownik języka polskiego
potępienie — n I 1. rzecz. od potępić. 2. lm D. potępieniepień «ocena, wyrok potępiający» Ich postępowanie spotkało się z ogólnym potępieniem. 3. «w religii chrześcijańskiej: utrata zbawienia, kara piekła» zwykle w wyrażeniu: Wieczne potępienie … Słownik języka polskiego
potępiony — potępionypieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. potępić (p.) potępiony w użyciu rzecz., książk. «potępieniec» … Słownik języka polskiego
